Nadenken over mijn eigen begrafenis. En nog specifieker: wie hoop ik dat er iets gaat zeggen? En wat hoop ik dat ze dan gaan zeggen? Het waren vragen waar ik niet eerder over nadacht. Maar daar zit ik dan… in een groep met tamelijk onbekende mensen. In een Amerikaanse cursus over positieve psychologie. Met mijn ogen gesloten, voel ik de harde stoel en probeer te focussen op mijn ademhaling. We doen een ontspanningsoefening die op mij weinig effect heeft. Ik ben te nieuwsgierig en licht gespannen over de visualisatie-oefening die gaat komen. Vooraf was er een duidelijke waarschuwing. Op z’n Amerikaans volgden disclaimers en trigger warnings. Naast mij stonden meerdere cursisten op. Zij kozen voor het alternatief; een wandeling buiten.
Twijfel
Twijfel… misschien had ik ook de wandeling moeten kiezen? Maar midden in deze interne dialoog hoor ik ook de kalme stem van de docente. Op warme en rustige wijze krijgt ze ook mij zover om te focussen op sensaties in mijn lijf. En vanuit daar gaat de geleide meditatie verder. “Stel je voor…”, zegt de docente “…dat jij na een betekenisvol leven overlijdt. Je hebt je leven vorm gegeven op een manier die voor jou waardevol was. Je hebt geleefd volgens jouw waarden. En nu zijn de mensen die je lief hebt samen gekomen op jouw begrafenis. Stel je jouw begrafenis voor…”
En ja, ik kan het voor mij zien! Daar ben ik dan op mijn eigen begrafenis. Prachtige witte bloemen en de gezichten van de lieve mensen in mijn leven. Ik stel mij voor wat ik hoop dat deze mensen over mij zullen zeggen. En voel de brok in mijn keel.
Vreemde opdracht
“Wat een vreemde opdracht!” Dat is het eerste wat een goede vriendin van mij roept als ik haar erover vertel. “Nou jij had misschien wel de beste afscheidsspeech”, antwoord ik met een grapje. Vervolgens leg ik haar uit waar deze opdracht mij mee heeft geholpen. “Nog duidelijker weten, wat ik écht belangrijk vind in dit leven. Daarna heb ik geschreven hoe ik de wereld graag zou zien en wat ik daar in bij wil dragen. Een ‘Personal Values Statement’ noemden ze dat. “Klinkt heel Amerikaans”, zegt mijn vriendin “maar ik ben natuurlijk wél nieuwsgierig wat je geschreven hebt.” Ik voel lichte schaamte en probeer er onder uit te komen. “Ja het is natuurlijk Amerikaans en in het Engels geschreven…” Maar mijn vriendin wil het nu echt graag weten. En ik heb een belofte aan mijzelf gedaan om mij kwetsbaar op te stellen. Na een diepe zucht lees ik voor:
“Illuminator
I want to live in a world where people feel safe to explore their authentic self. I live to shine a light on the good that is already there. I love connecting with people, illuminating their unique gifts so together we can make this world a better place.”
Stralen
“Oké”, is de reactie van mijn vriendin met een diepe frons op haar hoofd. Illuminator? Klinkt als een toverspreuk uit Harry Potter” We lachen beiden. Dan zegt ze: “Voor mij is het misschien nog wat vaag. Maar voor jou? Heeft het je wat opgeleverd?” Ik staar naar de woorden op papier en voel een volmondige “Ja!” over mijn lippen komen. “Ja, omdat ik zoveel betere keuzes kan maken voor mijzelf en daarmee ook voor anderen. Ik heb meer positieve energie.” Mijn vriendin kijkt mij glimlachend aan en zegt: “Je straalt erbij. En die energie is zeker voelbaar, ik word er ook blij van”.
Hopelijk zal ze dat op mijn begrafenis ook zeggen.
De waarde van waarden?
Wil jij ook meer weten over jouw waarden? Of wil je dit gebruiken in je werk als coach, (GZ-) psycholoog of orthopedagoog? Voor mijn cursus Strength-based werken heb ik een aantal handige werkbladen gemaakt. Deze kun je nu hier gratis downloaden als E-book.
